Adam Asnyk w podróży.

Pozytywnie. Różnie odwiedzający Maltę reagują na 'piękne okoliczności przyrody i niepowtarzalne.' Wśród rezydentów rzecz jasna zdania także podzielone. Są osoby o artystycznej duszy – wśród nich i Polacy, które potrafią wyrazić dobitniej wrażenia I odczucia. Ktoś coś zmaluje, zaprojektuje czy tam zaplumka pięknie ...abo też I napisze. Adam Asnyk był jednym z wizytatorów w ramach bardzo popularnego w XIX w Grand Tour po krajach Śródziemnomorza. Dziś urodziny poety. Napisał wiersz pt. Noc na morzu – w drodze z Malty do Goletty .

William-Adolphe Bouguereau (1825-1905) The Wave

NOC NA MORZU

W drodze z Malty do Goletty

Srebrzyste blaski toń przesiewa modra,

W miliony drżących rozprasza iskierek,

I snopy światła na okrętu biodra

Kolejno rzuca fal ruchliwy szereg…

Noc księżycowa tak jasnością szczodra,

Perłową siatką wód błękity muszcze –

Cisza – zaledwie łagodny wiaterek

Podnosi falę, która miękko pluszcze –

Jak cienie mkniemy przez te płynne puszcze.

Pogodnej nocy majestat królewski

Zawisł nad całą spokojną głębiną –

Wzrok ściga drżące świateł arabeski

I płynie z nimi w nieskończoność siną…

W ślad za nim myśli w ten obszar niebieski

Lecą bez końca, roztopione w ciszę,

I poza światem gdzieś omdlałe giną.

A księżyc dalej srebrne znaki pisze

Na fali, która jak do snu kołysze.

Mijają chwile, może całe wieki,

W tym rozmarzeniu, co godzin nie liczy;

Świat dotykalny cofa się daleki,

A sen srebrzysty, nieznanej słodyczy,

Przez półotwarte wciska się powieki

I płynie w duszę z cichym szumem fali,

Coraz to więcej dziwny… tajemniczy…

Aż go chłód rosy, co się w mgłach krysztali,

I świeższy powiew poranku oddali.

Na wschodzie niebo zdaje się różowieć

I od ciemniejszej odcina się toni –

To pierwsza bliskiej jutrzenki zapowiedź –

Świt mleczny z blaskiem miesięcznym się goni,

Zmącone fale zaczynają płowieć –

Gwiazdy pobladły – senne oczy mrużą –

Tylko poranna, jak brylant na skroni

Młodziutkiej jutrzni, nad obłoczków różą,

Staje się mocniej błyszczącą i dużą.

Przed nami w morze czarny klin się wciska,

Brzeg wyniesiony skalisty i dziki!

Piętrzą się groźnie bazaltów urwiska…

To wysunięty przylądek Afryki!

Na jego szczycie jeszcze światło błyska,

Rozsiane w morzu oświecając skały;

Ze skał dochodzą morskich ptaków krzyki,

Które noc w głazów szczelinach przespały,

A teraz wrzaskiem witają dzień biały.

....ciekawe czy zapoznał w owym czasie jakie syreny jak Odyseusz ;-)